لذت درک مکاشفه

هفت دلیل برای پژوهش در کتاب آخرالزمان

بی تعارف باید گفت که کتاب مکاشفه می‌تواند برای بسیاری از خوانندگان ترسناک و پیچیده به نظر برسد. از همین رو، برخی از ما ترجیح داده‌ایم تا آن را کناب بگذاریم؛ زیرا که آن را بیش از حد دشوار برای تفسیر و درک، یا بیش از اندازه مناقشه برانگیز و حتی هراس انگیز می‌پنداریم. شاید هم دیلی این تصور که مکاشفه صرفاً در بارهٔ آیند هاست و فاقد کاربرد عملی برای زمان حال ماست، آن را نادیده گرفته‌ایم.

اما واقعیت آن است که هرچند نبوت آخرالزمانی مکاشفه برای خوانندگان امروزی چالش‌های به همراه دارد، در عین حال، به کسانی که با ذهن و قلبی گشوده به آن نزدیک می‌شوند، بصیرت و فهمی ارزشمند هدیه می‌دهد. مکاشفه نامهٔ است که برای تقویت ایستادگی مسیحیان واقعی در وفاداری به مسیح، تا هنگام بازگشت او، نگاشته شده و این همان دلگرمی‌ای است که همگی به آن نیاز داریم.

مایلم شما را به مطالعهٔ کتاب مکاشفه دعوت کنم نه از سر الزام، بلکه برای بهره‌مندی از لذتی که در تأمل بر این متن آسمانی نهفته است.

مایلم شما را به مطالعهٔ کتاب مکاشفه، به خاطر لذتی که در خود دارد، دعوت کنم. و با توجه به اینکه مکاشفه به گونهٔ برجسته با عدد هفت سر و کار دارد هفت کلیسا، هفت مهر، هفت شیپور، هفت جام و موارد مشابه دیگر؛ مناسب است که هفت دلیل برای لذت بخش بودن مطالعهٔ این کتاب ارائه نمایم.

１.مکاشفه، پیام کیهانی است که مستقیماً از سوی خدا برای ما فرستاده شده است

حیرت انگیز است که آفریدگار گیتی، چنین فروتنی به خرج داده تا با ما به زبان آدمیان سخن گوید. در کتاب مقدس، پروردگار هستی آنچه را که مهم‌ترین نیاز دانایی ماست، آشکار می‌سازد. و شیوه ابلاغ پیام او در کتاب مکاشفه، خود واجد تمایز خاص است. در همان ابتدا، زنجیره دقیق انتقال این پیام به شناسانده می‌شود:‌

«مکاشفهٔ عیسی مسیح، که خدا به او عطا فرمود تا آنچه را می‌باید زود واقع شود، به خادمان خود باز نماید، و آن را با فرستادن فرشتهٔ خود برخادمش یوحنا آشکار ساخت. و یوحنا بر هر آنچه دید، یعنی بر کلام خدا و شهادت عیسی مسیح، گواهی می‌دهد» (مکاشفه ۱: ۱ – ۲).

آنچه را که یوحنا در کتاب مکاشفه نگاشت، از جانب خداوند ما عیسی مسیح به فرشتهٔ او، و سپس به یوحنا رسید که او نیز به رشتهٔ تحریر درآورد نخست برای هفت کلیسای اولیه که مخاطب مستقیم بودند، و نیز برای هر آن کس که در گذشته، حال یا آینده در «رنج، پادشاهی و استقمت در عیسی» (مکاشفه ۱: ۹) شریک بود یا خواهد بود. خداوند در کتاب مکاشفه پیامی برای شما نهفته است که نباید از آن غافل شوید!

     １.مکاشفه پرده از چشمان ما می‌گشاید تا مسیح قیام کرده و جلال یافته را ببینیم

بخش عمده‌ای از تصویر ذهنی ما از عیسی مسیح بر گرفته از روایت‌های چهار گانهٔ انجیل است. در ذهن مان او را نوزادی در آخور می‌بینیم، آموزگاری بر تپه‌ها و قربانی‌ای و نجات دهنده که بر صلیب آویخته شده است. اما در کتاب مکاشفه، یوحنا به بصیرتی از مسیح دست می‌یابد که او را در وجود کنونی و جلالش نمایان می‌سازد. آن زمان که یوحنا در جزیره پاتموس در بند رنج می‌برد، نوای کلام عیسی مسیح را شنید، دید که عیسی مسیح به سویش دست دراز کرده و او را لمس نمود، و عیسی را با تمام شکوه قیام و عروجش نظاره‌گر بود (مکاشفه ۱: ۹ – ۲۰).

شناخت ما از عیسی مسیح نباید محدود به سال‌های بماند که او جسما در زمین بود؛ هرچند که آن تصاویر از انجیل به غایت زیبا و پر جلال است. عیسایی که روزانه او را می‌خوانیم و با او پیوند می‌یابیم، همان مسیح برخواسته و صاحب جلال است. مشاهده او آن گونه که اکنون هست، از دریچهٔ مکاشفه یوحنا، اعتماد ما را نسبت به او استوار تر، تمرکز ما را به او عمیق می سازد و شادمانی ما را در او آفزایش می‌دهد.

     ２.مکاشفه، حضور مسیح را در میان ما به تصویر می‌کشد

در باب نخست مکاشفه، یوحنا عیسی را «در میان چراغدان‌ها» می‌بیند (آیه ۳). و در ادامه توضیح داده می‌شود که این چراغدان‌ها نمایانگر کلیسا ها هستند (آیه ۲۰). برای نخستین شنوندگان این نامه، شنیدن این حقیقت که عیسی مسیح در میان کلیسا ایستاده و نه در فاصله‌ای دور از رنج‌های آنان، بدون شک تسلی بخش و دلگرم کننده بود. او نه تنها حاضر است، بلکه بصورت فعالانه در میان آنان گام بر می‌دارد و شعلهٔ انجیل را زنده نگاه می‌دارد، خطاها را اصلاح می‌کند، محافظت کرده و قوت می‌بخشد.

ما نیز همچون آن مسیحیان اولیه، به چنین یاد آوری هایی عظیم نیازمند هستیم. چه لذتی است که مکاشفه چنین تصویری از حضور وفادارانهٔ مسیح در میان قوم خود ارائه می‌کند. در میان رنج‌هایی که از سر وفاداری به او می‌کشیم، و در لحظات وسوسه برای بی‌وفایی، می‌توانیم با اطمینان بدانیم که او با ماست و آنچه را برای پایداری صبورانه نیاز داریم، فراهم می‌سازد.

     ３.مکاشفه به ما امکان را می‌دهد تا جهان را از منظر آسمان بنگریم

در مکاشفه ۴: ۱ یوحنا بیان می‌دارد که دعوت شد تا به «فراز» آسمان عروج کرده و از طریق دری گشوده وارد شود تا چیزی را مشاهده کند. یوحنا در حالتی شهودی و مکاشفه، به عرش خدا در آئمان نظر می‌افکند و پرستش پرشکوهی را که گرداگرد تخت جریان دارد را مشاهده می‌کند. اما از چنین نقطه برتر و رفیع، او هم چنین توانایی می‌یابد تا وقایع زمینی را زا چشم انداز آسمانی ببیند.

گاهی اوقات به اشتباه گمان می‌کنیم که تمام داده‌های لازم برای ارزیابی وقایع جهانمان را در اختیار داریم. اما این طور نیست. دیدگاه‌های ما به دلیل انسان بودن ما و جایگاه زمینی ما محدود هستند. با این حال، با درک آنچه یوحنا از مشاهدات خود به ثبت رسانده در می‌یابیم که بهتر می‌توانیم ماهیت حقیقی واقعیت کنونی ما را درک کنیم. این همان دیدگاهی است که بدان نیازمندیم. به جای آنکه جاذبه‌های این جهان را دلربا ببینیم، از منظر آسمان می‌توانیم زشتی و ناکافی بودن شان را مشاهده کنیم. به جای تلقی آزار و اذیت مسیحیان واقعی و وفادار به عنوان شکستی غم انگیز، قادر خواهیم بود تا آن را پیروزی شکوهمند بنگریم.

     ４.مکاشفه، تضمینی است بر اینکه خداوند به شرارت‌های جهان خاتمه خواهد داد

کتاب مکاشفه تصویری روشن و قدرتمند از عدالت نهایی خدا در برابر شرارت به دست می‌دهد. مسیح به ما آموخت که چنین دعا کنیم «از آن شریر رهاییمان ده» (متی ۶: ۱۳). او هر روز ما را رهایی می‌بخشد، و مکاشفه نشان می‌دهد که روزی این رهایی، شکلی نهایی و قطعی به خود خواهد گرفت. ریختن غضب و قضاوت پروردگار، پاسخ کامل به این دعای ما خواهد بود. ما نمی‌خواهیم که تا ابد در جهانی آکنده از شرارت، طغیان، بت پرستی و فساد اخلاقی زندگی کنیم و نیازی هم نخواهیم داشت. روزی خواهد آمد که خدا زمین را از هر پلیدی پاک خواهد ساخت و آن را به سکونت‌گاهی ابدی و شایسته برای قوم خود تبدیل خواهد کرد.

     ５.مکاشفه، تصویری ملموس از آیندهٔ ابدی ما ارائه می‌دهد

گاهی اوقات، مفهوم «بهشت» یا «ابدیت» بسیار مبهم به نظر می‌رسد. ما خواهان جزئیات هستیم. و گرچه کتاب مقدس شاید تمامی جزئیات دلخواه ما را در اختیار ما قرار ندهد، اما فصول پایانی مکاشفه، تصاویری بی نظیر و زیبا را به ما عرضه می‌کند که تصویر قشنگی از آینده جاودانه ما به ما می‌بخشد.

همین که غرق در تصاویر ازدواج در این کتاب می‌شویم، می‌توانیم لبخند بزنیم، و صمیمیتی را که در هم نشینی چهره به چهره با خداوند تجربه خواهیم کرد. با درک تصاویر شهری که ترسیم می‌شود، خود را در انتظار غنای حضوری در میان اقوامی از هر تبار، زبان و ملت می‌یابیم. تصاویر معبد ما را وا می‌دارد تا تصور کنیم چه حسی خواهد داشت که تا ابد در جلال پر شکوه و درخشان خداوند غرق شویم.  و همین که غرق در تصاویر باغ می‌شویم، نفس راحتی می‌کشیم، چرا که انتظار فضایی سرشار از شفا، کمال و رضایت مطلق را برای تمام ابدیت می‌کشیم. آیا می‌توانید تقریباً شادی این پیوند، این شهر، این معبد و این باغ را حس کنید؟

     ６.مکاشفه، نوید سعادت را می‌دهد

هنگامی که سخن از نیک بختی و سعادت به میان می‌آید، اغلب ذهن ما به سوی عبارات چون «خوشا به حال...» در موعظهٔ سر کوه (متی ۵: ۳ – ۱۲) رهنمون می‌شود. اما آیا می‌دانستید که کتاب مکاشفه نیز  سعادت نامهٔ ویژهٔ خود را دارد؟ در صفحات آن، هفت گزاره در باب شخص صعادتمند درج شده است. همین که هفت سعادت مکاشفه را بررسی می‌کنیم، بی درنگ آشکار می‌گردد که آن سعادتی را که خداوند وعده می‌دهد در واقع متفاوت تر از آن چیزیست که در شبکه‌های اجتماعی و فرهنگ امروزی می‌بینیم.

بر اساس مکاشفه، نیک بخت و سعادتمند کیست؟ کسانی که آنچه در کتاب مکاشفه نوشته شده است، می‌شنوند و بدان عمل می‌کنند (مکاشفه ۱: ۳؛ ۲۲: ۷). کسانی که حاضر نیستند تا با این جهان سازش داشته باشند (مکاشفه ۱۹: ۹). کسانی که در خداوند می‌میرند (مکاشفه ۱۴: ۱۳). کسانی که بیدار می‌مانند و بازگشت مسیح را چشم انتظار اند (مکاشفه ۱۶: ۱۵). کسانی که با مسیح پادشاهی می‌کنند (مکاشفه ۲۰: ۶). و کسانی که جامه‌های خود را در خون بره شسته اند و حق تناول از درخت حیات را دارند (مکاشفه ۲۲: ۱۴).

کتاب مکاشفه، برکتی اصیل و پایدار را پیش روی ما می‌گذارد—نه آن خوشی‌های ساختگی و ناپایدار که جهان عرضه می‌کند.

مکاشفه سعادتی حقیقی و ماندگار را پیش روی ما می‌نهد، نه خوشبختی‌های دروغین و زود گذر را. این همان سعادتی است که می‌خواهیم زندگی مان را بر محور آن بنا کنیم. این سعادت آرامش ابدی روز سبت است که آدم نتوانست بشریت را به آن هدایت کند. اما می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که عیسی مسیح، آدم آخر، در رهبری ما به سوی آن ناکام نخواهد ماند. مکاشفه به ما نشان می‌دهد که او چگونه این کار را خواهد کرد. انتظار همین سعادت است که اکنون ما را از شادی واقعی سرشار می‌سازد.

دوست من، اجازه ندهید کتاب مکاشفه شما را مرعوب کند. آن را نادیده نگیرید. به عمق آن شیرجه زده فرو بروید. کاوش کنید. بگذارید دیدگاه شما را دگرگون سازد. شادی را در آن بیابید. سعادت وعده داده شده در آن را تجربه کنید.

---

نانسی گاتری از اعضای کلیسای پرسبی‌ترین کورنراستون در شهر فرانکلین ایالت تنسی است. او در کنفرانس‌های ملی و بین‌المللی، از جمله کارگاه‌های «تفسیر کتاب‌مقدس برای زنان»، به تدریس می‌پردازد. نانسی و همسرش میزبان دوره‌های بازپروری (Respite Retreats) ویژهٔ زوج‌هایی هستند که با داغ از‌دست‌دادن فرزند روبه‌رو شده‌اند. این زوج همچنین مجریان مجموعهٔ ویدیویی «شریک در اندوه» (GriefShare) نیز هستند.